لحظه سال تحویل به خیر و خوشی زیر پتو برگزار شد
با "گامهای مرد محکوم" خواهر هلن پریجین
آن قدر فیلمش را دوست داشتم که کتابش را یک نفس بخوانم
بسیار تکان دهنده تر از فیلمش بود
هرچندهنوز بازی سوزان ساراندون و شون پن جلوی چشمهامه
و موزیک نصرت فاتح علی خانش توی گوشهام
بالاخره اعدام کار درستی هست یا نه؟
هنوز توان کنار آمدن با قضیه را ندارم

آخرین پاراگراف کتاب مربوط است به مکالمه خواهر پریجین با رئیس سابق هیات عفو ایالتی
اعترافات مارسلاس تکان دهنده است
وقتی که به بی گناهی کسانی ایمان داشته و به خاطر منافع مادی وسیاسی و... حکم به اعدام داده است.
آخرین جملات از مارسلاس است:
"بله. چنان جرمهایی را مرتکب شدم. من بر مسند قضاوت نشستم و درباره آن محکومان آن چنان داوری کردم.درباره گناهکار و بی گناه.اما من کی بودم و چرا بایستی بر کرسی قضاوت می نشستم؟ این موضوع هنوز مرا رنج می دهد. متاسفم. واقعا متاسف و پشیمانم."

پی نوشت:
سالی که با این فکرها شروع بشه بیشتر باید خطرناک باشه تا نکو