«اگر آدمها به جای خیره شدن در چشم یکدیگر به نافهای همدیگر نگاه می کردند، همیشه راه بهتری برای حل اختلاف های خود پیدا می کردند زیرا بر خلاف چشمها، اثری از عشق یا نفرت در ناف آدمها یافت نمی شود. ناف آدم دکمه ای است که آسوده روی شکم جای گرفته و فیلسوفانه لبخند می زند.»*
حکما پیشنهاد من بهتر است، اصلا همه با نافمان می دیدیم، هر وقت که می خواستیم، هر چیزی که می خواستیم، بهتر نبود؟
.
.
*یک ژاپنی روانی