آقای فرجامی، خاطرات پارسی پور را خوانده اید آیا؟ چرایی و چگونگی اتّفاقات «سکسولوژیک» زندگی پارسی پور را می دانید آیا؟ ملاکتان چیست که می گویید «نه خانم پارسی پور روایتگر سیاسی اجتماعی خوبی است و نه بحث ها و خاطرات سکسولوژیکش ارزش خاصی دارد»؟ روایت به ابتدا نرسیده مصاحبه رادیو زمانه با ایشان را خوانده اید؟ حرف هایشان را خوانده اید اصلا که چوب برداشته اید که شهرنوش پارسی پور «سالم» نیست و «صادق» نیست و «فنّی» نیست و «کارکشته» نیست؟ شما سال های زندان را با او بوده اید؟ دیده اید او را به هنگام خودارضایی؟ بوده اید کنار تختش؟ شما ملاکید برای صداقت و سلامت انسان ها؟ قضاوتتا ن تا کجاست؟ تا توی شورت آدم ها؟

.

رفیق، خودارضایی زن ها همان آلت به دست شدن مردانه نیست، لذّت زن از رابطه جنسی هر چه هست مردانه نیست که با ترشح چند قطره تمام شود، زندان هم همان چهار دیوار نیست که بگیرند و ببندند، زندان جاییست که زنی خودارضایی می کند و من و تو درک نمی کنیم زندانی را که برایش ساخته اند، زندان جاییست که شوهری با زنش سالی دو بار هم نمی خوابد، همین زن از خیانت بیزار است، سالها سکوت می کند تا سرطان رحم، که دکترها بگویند که سرطانی هم اگر هست به خاطر همان ترشحات ناقابل است که سالیست نداشته، به خاطر بچّه ایست که در حسرتش مانده، زندان جاییست که زن گریه می کند و خودارضایی، زندان آن جاست که چاره ای ندارد جز خیانت، که طلاق هم راه بازی برای هر کسی نیست، رفیق، خودارضایی زنانه را دیده ای آیا؟

.

آقای فرجامی عزیز، نوشته ای که از جنس نیک آهنگ نیستی و بر سبیل اتفاق و به ناحق به یک چوب رانده می شوید، عزیز من، هر چه باشد شما دو تا در یک چیز مشترکید، انگار باورتان شده که «انسان جایزالخطاست» یعنی این که «شما مجازید خطا کنید»، تا هر وقت که خواستید.

.

زنان در برابر احمق های مبتذل (نوشته کامل نازلی که حرفی برای گفتن نمی ذاره وگرنه گفتنی خیلی هست)

آقای فرجامی عزیز

زنان از زبان زنان