زندگی روی ترن هوائی
2007/01/28
در این عزای خوشحال جای غم خالیست

چشم هاتو باز کن، بیدار شو، خواب نیست، فقط یک حقیقت کپک زده، تو خواب نیستی...

.

سربازها چند صدتایی جوان را دنبال می کنند، جوان ها هو می کنند، فحش می دهند، فرار می کنند، چند نفری هم باتوم می خورند، صدای مدّاح دسته با صدای هو مخلوط می شود، دسته پنجاه نفری، پنجاه نفر هم دور و بر علامتی که طولش کم از طول دسته عزاداری ندارد، صدای ضبط ماشین بغلی بلندتر از فکر من است، یک نفر «اوسی اوسی» می کند، همان حسین حسین سابق با ریتم تند، شبیه همین «دوپس دوپس» خودمان است، یک زن چادری با دو تا ظرف غذا از حلوی ماشین می گذرد، چادرش به دندانش است و تمام هیکلش بیرون، از هیکلش که باید جوان باشد، صورتش دیدنی نیست هر چه می کنم، دندان های محکمی دارد گویا، پلیس راهنمایی سر من فریاد می کشد که چرا از جایم تکان نمی خورم، جایی نیست برای تکان خوردن، نمی فهمد، بکارت موسیقیاییم پاره می شود، من فکر می کنم...

.

جهنّم همین شکلیست؟

.

این جا تهران است، خیابان شریعتی، جایی که تو می توانی به بکارت زایل شده موسیقیاییت فکر کنی، به کربلا، عاشورا و این شمایلی که شبیه به محمدرضا گلزار ریشوست، به گوسفندهای آویزانی که فخر هیاتند و هر چه بیشتر فاخرتر، به طول علم، به کوچه ای که چهار تکیه دارد گله به گله، به پرهای زرد و سبز و پسرهای موسیخی که دورش را گرفته اند، ملاک اصلا همین نزدیکی به علامت است، هر چه نزدیک تر مقرب تر جماعت نسوان.

.

من به بوی قیمه فکر می کنم، من همیشه به بوی قیمه فکر می کنم.

.
این مجالس نباشد جوان ها به کجا می روند؟

.
واقعا به کجا برویم؟ جایی هست حاج عبدالرضا؟

.

مَن بَکی اَوْ اَبکی فینا مأةً ضَمِنّا لَهُ عَلَی اللهِ الجَنََّةُ وَ مَنْ بَکی اَو اَبکی خَمسینَ ، فَلَهَ الجَنةُ وَ مَنْ بَکی اَو اَبکی ثَلاثین فَلَهُ الجنةُ وَ مَنْ بَکی اَو اَبکَی عشرةً فَلَهُ الجنةُ وَ مَنْ بَکی اَو اَبکَی واحِداً فَلَهُ الجنةُ وَ مَنْ تَباکی فَلَهُ الجنةُ .

کسی که در مصیبت ما ، خود بگرید یا صد نفر را گریان سازد بهشت را برای او ضمانت می کنیم و کسی که در مصیبت ما بگرید و پنجاه نفر را بگریاند اهل بهشت است و کسی که بگرید و سی نفر را بگریاند اهل بهشت است و کسی که خود را به گریه وادار کند بهشت برای اوست .

.
این جا همه چیز حساب و کتاب دارد، پنجاه نفر، صد نفر، سی نفر...
.

امشب خون گریه کردم تا برسم خانه، شما هم گریه کنید که در خیابان مجالش نیست، سهمی از ثواب مجلس خیابانی را هم با خود به رختخواب ببرید، امشب با هم می خوابیم، امشب همه با هم به بهشت می رویم اصلا...

تعداد بازديد ها :