زندگی روی ترن هوائی

2007/02/19

...

تلفن که بی هوا زنگ خورد و از خانه شان بود، که خودش که ایران نیست که، دلم ریخت، بی هوا...

«هوا خوب بود، رفت با شوهرش هواخوری، برگشت، تا دم در، مرد...»

خاک بود

آب بود و گلاب

مادرمان بود و پسرهایی که ما بودیم...

دوست داشتم عاشق مردنش را

دلش نیامده بود باران را فراموش کند

زیر باران...

ثبت شد در 9:45 AM توسط راننده ترن